လြမ္းရာသီ

ေႏြရယ္
မုိးရယ္
ေဆာင္းရယ္
ေျပာင္းလဲေနေပမဲ႔
ဘာျဖစ္လုိ႔မ်ား…
ငါ႔အတြက္ ရာသီတစ္ခုပဲ
ဖူးပြင္႔တာလဲ????
နင္ခ်န္တဲ႔ ဥတုထဲမွာ
ပိျပားေနတဲ႔ ငါ႔အခ်စ္ေတြေလ
ဒါေပမဲ႔ သူတုိ႔ရွင္သန္ေနၾကေလရဲ႕…။

ေနညိဳရနံ႔

စိတ္ကူးယဥ္

အိမ္

(A “ house” is any building used for dwelling in, and “ home” is the particular house
in which one is living.
Home ဆုိတာ မိမိေနထုိင္ရာအိမ္ကုိေခၚပါတယ္။ ပုိင္တာ၊ မပုိင္တာနဲ႔မဆုိင္ပါဘူး။ေနတာ၊ မေနတာနဲ႕ ဆုိင္ပါတယ္။ House ကေတာ႕ လူေတြေနထုိင္တဲ႕အိမ္ကုိ ေယဘုယ်သေဘာနဲ႕ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။)

The Light ထဲမွာ ေရးထားတာဖတ္မိေတာ႕ သူမအတြက္ေတာ႕ “အိမ္” ဆုိတာဘယ္လုိမ်ိဳးလဲလုိ႕ အိပ္မက္မက္ၾကည္႔လုိက္ေတာ႕……………..
သူမငယ္ငယ္တုန္းကေနထုိင္ၾကီးျပင္းတဲ႕အိမ္ကျခံလည္းက်ယ္တယ္၊အိမ္ကေအာက္ကအုတ္၊အေပၚကပ်ဥ္ေထာင္နဲ႔အတန္အသင္႕လည္း
ႀကီးပါတယ္။သီးပင္၊စားပင္၊ပန္းပင္ေတြကလည္းအစုံပါပဲ။ေအးျမလတ္ဆတ္တဲ႕ေလႏွင္႔အတျူမဴခုိးေတြမႈိင္းေနတဲ႕
ေတာင္တန္းႀကီးကုိလည္းျမင္ေတြ႔နုိင္ပါရဲ႕။ၿမိဳ႕ထဲမွာမဟုတ္ေပမဲ႔သြားရလာရလည္းအဆင္ေျပပါတယ္။ၾကည္လင္ေအးျမတဲ႕
ေေရတြင္းလည္းရွိတယ္။စာက်က္ဖုိ႔၊သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕စကားေျပာဖုိ႔အရိပ္ေကာင္းျပီးစားျမိန္တဲ႕ေထာပတ္ပင္အႀကီးႀကီးလည္းရွိရဲ႕။
ဘုရားပန္းအတြက္ဆုိလည္းဝယ္စရာမလုိေလာက္ေအာင္ပန္းေပါင္းစုံပါပဲ။အလုိရွိရင္လွမ္းဆြတ္လုိ႔ရတဲ႔ငရုတ္သီးပင္ေတာင္ရွိေသး။
အပ်င္းေျပေျပးလႊားကစားစရာအိမ္ေဘးမွာေကာ၊အိမ္ေနာက္မွာေကာကြင္းျပင္က်ယ္ရွိေသးတယ္။သက္ေတာင္႕သက္သာရွိလွတဲ႕
အဲဒီအိမ္မွာသူမရဲ႕စာသင္ႏွစ္ေတြကုန္လြန္ခဲ႕တယ္။ျပန္ေတြးၾကည္႔ေတာ႕သူမမပုိင္ပဲေနခဲ႕တဲ႕အိမ္မွာဘယ္အရာကအဆြဲေဆာင္ႏိုင္ဆုံးလဲ။
ဘာအေၾကာင္းေတြေၾကာင္႔ေနထုိင္ရတာသက္ေတာင္႔သက္သာရွိသလဲဆုိတာသူမမၾကာေသးေသာအခ်ိန္ကာလကမွသိလာရပါတယ္။
အခုခ်ိန္မွာသူမၾကီးၿပင္းခဲ႕ေသာအိမ္နဲ႕ေဝးေနရေပမဲ႕မလြမ္းမိပါဘူး။သဘာဝတရားနဲ႕ညီညြတ္လွပျပီးအိပ္စက္ခြင္႔ရတဲ႕
အခ်ိန္ေလးေတြကုိုိတခါတရံေအာက္ေမ႔မိတာကလြဲရင္သူမအဲဒီအိမ္ကုိျပန္ခ်င္စိတ္မျဖစ္ေပၚမိဘူး။သူမမပုိင္လုိ႕လည္းမဟုတ္ဘူး။
မေနလုိ႕လည္းမဟုတ္ဘူး။သူမရဲ႕အေမမေနထုိင္ေတာ႕လုိ႕ပါပဲ။ဟုိးအရင္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ႕ေတြကအိမ္မွာအျမဲဆီးၾကိဳေစာင္႔ေနတဲ႔အေမ႕ရဲ႕
အျပဳံးေတြေၾကာင္႔ပဲျဖစ္မယ္။အခုသူမေနတဲ႕အိမ္မွာဘာပန္းပင္၊စားပင္မွမရွိဘူး။ေနရာလြတ္မရွိဘူး။ေရတြင္းမရွိဘူး။
ဝရန္တာက်ဥ္းက်ဥ္းေလးေပၚကေနဘယ္လုိမွလတ္ဆတ္တဲ႔ေလလည္းမရႈႏုိင္၊မ်က္စိပသာဒျဖစ္စရာျမင္ကြင္းမ်ိုဳးကုိလည္း
မျမင္နုိင္ပါဘူး။ဒါေပမဲ႕ဒီအိမ္မွာလည္းေနရတာအလြန္သက္ေတာင္႔သက္သာရွိျပန္ေရာ။စိတ္ကုန္စရာေတြသယ္္လာရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊
စိတ္ခ်မ္းသာစရာေတြယူေဆာင္လာရင္ပဲျဖစ္ျဖစအိမ္မွာအျပဳံးမပ်က္ဆီးႀကိဳေစာင္႔ေနမဲ႕ေေမေမ႕ေၾကာင္႔ပဲျဖစ္မွာပါ။
သူမအတြက္ေတာ႕အိမ္ဆုိတာပုိင္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊မပုိင္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ခမ္းနားႀကီးက်ယ္မႈ႕ရွိတာမရွိတာနဲ႕မဆုိင္ပဲ အေမသာရွိေနမယ္ဆုိရင္အလြန္ကုိေနခ်င္စဖြယ္ေေကာင္းေနမွာပါပဲ။
ေနညိဳရန႔ံ

တာရာမင္းေဝ

ဆုိးရြားတဲ႕ ဘဝခါးခါးကေတာင္
သူရဲ႕နက္ရႈိင္းတဲ႕ အေတြးေတြေအာက္
ျပားျပားေမွာက္ေလရဲ႕။

ငါဆုိရင္
ေမွ်ာ္လင္႔မဲ႔ လက္တစ္စုံနဲ႕
သူ႕အေတြးေတြ ဝင္ေရာက္ပ်ံသန္းမိရင္
ပင္႔သက္အဟုန္နဲ႕ ငါ႔ရဲ႕ေန႕ေတြ
ေနေရာင္ပြင္႔လာသလုိ။

ေသခ်ာတာကေတာ႕
မရဏမင္းၾကီးေရ…….
နင္လာတာမေစာလြန္းဘူးလား????
ငါ…..
ခုမွ အပ်ံသင္တုန္း။

ေနညိဳရနံ႔

အေမ

ၾကယ္ေရာင္ေတြၾကည္႔ဖုိ႕
လင္းခြင္႔ေပးတဲ႕ရက္ေရာမႈက
မင္းတစ္ဦးတည္း မဟုတ္ဘူး
သဘာဝတရားၾကီးေရ…..
အဲဒါ အေမရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအလင္းႏွစ္ေတြေလ။ ။

တေျဖာက္ေျဖာက္ႏွင္းေတြေအာက္
ေႏြးေထြးခ်ိဳျမ အိပ္မက္မက္ခြင္႔ေပးသူက
နင္မွမဟုတ္ပဲ
သဘာဝတရားၾကီးရယ္…..
အဲဒါ အေမရဲ႕ ရင္ေငြ႕ၾကားက အေႏြးဓါတ္ေတြေလ။ ။

တုိးလွ်ိဳးေတာင္းပန္ ေခါင္းငုံ႔ခံ
မ်က္ရည္ေတြစုိဖုိ႕ တခါတရံ
နင္က်ီစယ္တယ္မလား
သဘာဝတရားၾကီးရာ…..
အဲ႔မွာ အေမရဲ႕ လက္ဝါးဒဏ္ နင္ေကာင္းေကာင္းခံရတယ္ေလ။ ။

အေမ႔ေသြး၊အေမ႔သား၊အေမ႔အား က
နင္နဲ႕ျပိဳင္ဖုိ႔ (ငါ႕အတြက္ဆုိရင္)
ဘယ္အရာနဲ႕မွ
ညီမွ်ျခင္းထုိးလုိ႕ မရဘူးတဲ႕။ ။

ဒါေပမဲ႔ နင္သိပါတယ္
သဘာဝတရားၾကီးရယ္…..
အေမ႔အတြက္ဆုိ
ငါကုိယ္တုိင္ကုိက
ညီမွ်ျခင္း မေရးတတ္ေနခဲ႕တာ။ ။

ေမေမ႔ (၅၂) နွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕ အမွတ္တရ

ေနညိဳရနံ႔

အခ်ိန္ဇယား

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီကရတာပါ။ ေရးသူကိုေတာ့မသိပါဘူး။ သေဘာက်တာနဲ႔ ျပန္မွ်လိုက္တာပါ။

ဪ...
က်ေနာ္ကေတာ့ တိုင္းရင္းသူ အသံ၀ဲေလးကို တနဂၤေႏြေပးထားမိလို႔ က်န္ ၆ ရက္ေတာ့အားေနပါေၾကာင္း။ :D

အဲလက္စ္

ကံမေကာင္းတာလား.......................

ေျပာျပခ်င္ေသးရဲ႕....။
သူမအၾကီးအက်ယ္လုိခ်င္တဲ႕ blog မွာ post ေတြကုိအဆက္မျပတ္တင္ပစ္လုိက္မည္ဟုေတြးထားမိတာ။
တက္တက္စင္လြႊဲပါေလေရာလား။သူမအားေတာ႕ connection ကမရ၊connection ရေတာ႕ သူမ မအား၊
connection လည္းေကာင္း၊ သူမလည္းအားေရာ မီးက မလာ။ေဟာ႕..... အကုန္ရျပန္ေတာ႕ေရးထားတာေတြရုိက္ျပီးကူးထားတဲ႕CDကမရ။ေကာင္းပါေလေရာ္။
ဒါေတာင္ တျခားအေၾကာင္းေတြရွိေသးတယ္။အင္း...
ေသခ်ာတာေတာ႕သူမေလာက္ညံ႔ဖ်င္းေသာ blog ေရးသားသူရွိမွာေလမဟုတ္။

ေနညိဳရနံ႔

အိပ္မက္ေနာက္ကြယ္မွာ......

ဒီလုိပါ။
မေျပာရဲတာေတြသိပ္မ်ားလာတဲ႕အခါ စာေရးမိေရာ။
စာေရးတာေတြမ်ားလာတဲ႕အခါ တျခားသူေတြကုိပါ မွ်ေဝခ်င္လာျပန္ေရာ။
ဒါနဲ႕ပဲ blog အိပ္မက္ကုိ စတင္မက္ပါေတာ႕တယ္။
Blog အိပ္မက္ကုိမိတ္ဆက္ေပးတဲ႕ ကုိမိုးညိဳ၊ blog တစ္ခုလုံးကုိ ဖန္တီးေပးျပီးသင္ျပေပးတဲ႕ ကုိအဲလက္စ္၊
ျပီးေတာ႕ ေစတနာအျပည္႕နဲ႕စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေရးသားၾကတဲ႕ blogger အကုိ၊အမ၊သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ
ေက်းဇူးတင္မိပါရဲ႕။ဘာရယ္လည္းမဟုတ္ပဲ ေမေမ႕ကုိပါ ေက်းဇူးတင္ခ်င္ျပန္ေရာ။အိပ္မက္တစ္ခုအသက္
ဝင္လာတဲ႕အခါ အရာရာက ၾကည္ႏူးဖုိ႕ေကာင္းေလရဲ႕။
ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဆုံးမယ္မွန္းမသိတဲ႕ သူမရဲ႕အိပ္မက္ေတြ။
အဲဒီလုိပါ။

ေနညိဳရနံ႔